In 1912 is het luxe passagiersschip de Titanic vergaan. Niemand aan boord geloofde dat dat tot de mogelijkheden behoorde. Het orkest kreeg dus opdracht door te blijven spelen met niks-aan-de-hand muziek. Terwijl het schip al tegen een ijsberg was aangevaren en zonk.

Deze raad en dit college ademt dezelfde sfeer uit al het gaat om de klimaat- en biodiversiteitscrisis. Als ik de raadszaal van Den Bosch binnenstap krijg ik steeds een Titanic-gevoel.

Geen plek op aarde ontkomt meer aan de stress van de hitte en extreme droogte. Maar deze raad en dit college menen dat de stad Den Bosch toch tot een andere categorie behoort, van een andere planeet komt.

Ik zie geen verschil tussen de Dieze, de Dommel of de Geul in Valkenburg. Of tussen Den Bosch en de stad Schuld aan de Ahr. Ik treur om de mensen die verdronken zijn en gaan verdrinken.

Maar deze raad droomt 2050. Lekker ver weg. Zeuren over gebrek aan geld terwijl het vermogen van huizenbezitters tegen de plinten op klotst. En toch overal het woordje duurzaam opplakken: wij willen wel maar…...maar…maar.  Als dansen op een vulkaan.

Een zaal gevuld met raadsleden en college die in hun egocentrische wereld opereren en mikken op herverkiezing door de wereld roze te verklaren. Als Mega Mindy. 

Nee, college (met de VVD voorop maar ook het CDA, D66, GroenLinks en Rosmalens belang) en de raad zijn bezig de klimaatcrisis en de opwarming nog een extra boost te geven.

Twee voorbeelden:

1. Het is de bedoeling om 25% meer toeristen aan te trekken tussen nu en 2030. Citymarketing. Daar heeft de raad en het college veel geld voor over zo’n € 750.000,- per jaar.  Het toerisme is verantwoordelijk voor ongeveer 8% van de opwarming van de aarde.
2. De stad verzet zich niet tegen het verbreden van de A2 met de 50% tussen Meteren en Boxtel door een extra asfaltbaan en 2 nieuwe bruggen over Maas en Waal. Terwijl ongeveer 25% van de vervuiling veroorzaakt wordt door transport. 

Onze stad heeft in 30 jaar tijd (van 1990 – 2020) nog geen 20% bespaard op de emissies van broeikasgassen.

In alle IPCC-emissiescenario’s wordt de 1,5 graden temperatuurstijging over circa tien jaar bereikt, een decennium eerder dan verwacht. Deze temperatuurgrens is een belangrijke psychologische barrière vanwege het in 2015 gesloten Klimaatakkoord van Parijs, waarin wordt gestreefd de temperatuurstijging te beperken tot ruim onder de 2, en liever tot 1,5 graden.

 Stop dat geld voor Citymarketing dus in de vermindering in plaats van in de vermeerdering van de klimaatellende .